Wanneer goed niet goed genoeg is

Perfectionisme…een lastige eigenschap. Langs de ene kant geroemd door ouders, leerkrachten, leidinggevenden, ed want door je perfectionisme lever je telkens puik werk af. Hierdoor krijg je complimentjes en die maken dat je deze eigenschap zelf hoog in het vaandel begint te dragen. Maar dan komt er het moment waarop je er tegenaan begint te lopen. Dit kan verschillende vormen aannemen : er komt nog moeilijk iets uit je handen omdat je het nooit goed genoeg vind, je spendeert overdreven veel tijd aan een taak waardoor je nog weinig tijd hebt voor ontspanning, je delegeert moeilijk want het is nooit goed genoeg, enz… In feite komt het erop neer dat je waardering nodig hebt om jezelf goed en waardig te kunnen voelen. Je komt in een vicieuze cirkel….en geraakt er nog moeilijk uit. Misschien kunnen enkele kleine tips je al helpen om op een gezondere manier met je perfectionisme om te gaan…gezonder voor jezelf EN voor je omgeving.

Laat ons even kijken naar wat er meestal aan de basis ligt van dit perfectionisme. Dit is vaak onzekerheid. “Als ik geen perfect werk aflever, dan krijg ik kritiek en kritiek betekent dat ik niet goed genoeg ben.”

Laat ons deze uitspraak nu even challengen :

Als ik geen perfect werk lever, dan krijg ik kritiek. Is dat zo ? Wordt perfect werk altijd verwacht ? Natuurlijk is het fijn dat als je een presentatie geeft, dat die mooi oogt en dat er wat structuur in zit, maar wil dat zeggen dat elke vakje en tekstje gemillimeterd op de juiste plaats moet staan ? Natuurlijk is het fijn als je mails elke dag allemaal netjes beantwoord zijn, maar zijn alle mails even dringend ? Is 90 of 95% goed ook meestal niet goed genoeg ? Hoeveel tijd steek je in die laatste percentjes ? Kan je die niet beter gebruiken voor andere (meer nuttige werkzaamheden) ? Perfectionisten hebben dikwijls veel meer oog voor detail. De kans dat de anderen die kleine perfecties (of imperfecties) zien is superklein, laat staan dat daar een opmerking over gaat komen. Ben je onzeker over je input en voel je dat je aan die laatste percentjes aan het werken bent, probeer dan even uit te zoomen. Kijk vanuit een helicopterview naar jouw werk en stel je de volgende vragen :
– “Is het niet al goed genoeg ?”
– “Ben ik mijn tijd nuttig aan het gebruiken ?”
– “Ben ik mijn tijd niet aan het verspelen en staat er iets anders dringender op me te wachten ?”
Waarom niet vertrouwen op je oordeel en beslissen dat het “goed genoeg” is.
Ik daag je uit : doe de test ! Twijfel je toch, leg je werk dan even voor aan iemand die je vertrouwt. Zij kunnen je je die bevestiging geven…
Dus conclusie : geen 100% perfect werk, krijgt zelden kritiek.

Als ik kritiek krijg, dan ben ik niet goed genoeg. Is dat zo ? Kritiek of feedback moet je beschouwen als een kadootje. Iets waarvan je kan bijleren, waardoor je het een volgende keer beter kan doen. Dit is geen oordeel over jou als persoon, maar een oordeel over dat ene werkstuk wat je hebt ingeleverd, of die ene taak die je uitgevoerd hebt. Mensen die feedback geven vinden het in elk geval de moeite waard om een inspanning voor te doen. Vraag eventueel verduidelijking over wat die persoon juist bedoelt met die kritiek, maar begin jezelf niet te verdedigen. Zeg : “dank je wel voor de feedback. Ik ga er rekening mee (trachten) te houden”. Of laat dat 2e deel van de zin gewoon weg als je het niet direct eens bent met de feedback.

Wil je nog meer informatie over het geven van feedback, lees dan mijn blog over dit onderwerp https://www.stressacademy.be/feedback-is-een-kadootje/

Mensen met perfectionisme hebben ook de neiging om vooral het negatieve te onthouden : die ene opmerking of die ene persoon die niet aan het luisteren was. Probeer het eens om te draaien :
– Wat ging er wel goed ?
– Wat was de impact op anderen ?
– Waar heb je positieve feedback op gekregen ?
– Wat vond je van jezelf goed gaan, als je heel eerlijk bent ?

Nog extra TIPS

Vraag hulp

Wil je graag uit je vicieuze cirkel van perfectionisme komen ? Vraag hulp ! Vertel een collega , familielid of vriend van je voornemen en vraag hen mee op jou “te passen”. Vraag hen je een signaal te geven als je weer aan het doorslagen bent in je perfectionisme. Vraag hen om vol te houden, want waarschijnlijk ga je de eerste keer/keren heel defensief reageren. 😊

Vergelijk jouw innerlijke strijd niet met wat je als resultaat ziet bij anderen.

Sommige zaken kunnen heel moeilijk aanvoelen bij jou. Het lijkt je heel veel energie te kosten om iets bepaalds op te leveren. Bij anderen kan dat ook zo zijn…dat zie je echter niet. Je ziet enkel het eindresultaat en het lijkt er allemaal zo gemakkelijk uitzien, maar is dat ook echt zo ? Praat met die persoon en vraag naar zijn of haar gouden tip. Er zijn 2 opties : ofwel heeft die inderdaad een gouden tip en dan kan je die toepassen, ofwel ploetert die net zoveel als jij en dat bevestigd dan weer dat dit normaal is.

Geef wat meer ruimte aan je vrije kind

Geniet eens wat meer van het leven. Geef wat meer plaats aan de creatieve versie van jezelf. Wees spontaan. Laat je eens vollop gaan. Dans de ziel uit je lijf. Zing luid mee met je lievelingsgroep. Trek je niks aan van je omgeving op dat moment, maar geniet van het vrije moment, zonder druk.
Deze houding vormt de tegenbalans voor je “‘aangepaste” kind. Het deel van jezelf wat in de pas loopt, wat zijn best doet voor complimentjes.

Neem kleine eerste stapjes en leg ze vast.

Bekijk elke avond je dag en stel vast waar je al wat meer hebt losgelaten. Op welk moment heeft perfectionisme je leven niet beheerst, maar heb je balans gevonden tussen doen en goed werk afleveren. Schrijf het in een boekje en lees af en toe terug hoe je eerste kleine stapjes evolueerden naar eerste iets grotere stappen enz.

Veel succes !